Hiç bir anne ya da baba çocuğuna kıyamaz
Anneler ve babalar, mutlaka çocuğunun arkasındadır. Ezilmesini, hayattan geri kalmasını istemez, onu her an destekler ve bekler. Bazen bunu yaparken ona kimi zaman fırsat vermeyiz bile. Düşünmesine, yapmasına, fikir üretmesine izin vermeyiz. Sürekli onu yönlendiririz..
Çocuğumuz kendi hayat koşturmacası içerisinde, doğal olarak bir şeyleri unutabilir. Bu öğretmeninin verdiği bir ödev olabilir, yanına alması gereken bir şey olabilir, ya da yapması gereken bir şey olabilir. Biz de anne baba olarak sürekli olarak onu kontrol ederiz. Sürekli olarak ona hatırlatmalarda bulunuruz. Doğal olarak biz bu hatırlatmaları yaptıkça çocuklarımız hem kendilerini birşeyleri hatırlamak ile ilgili olarak bir zorunluluk hissetmezler, hem de kendi sorumluluklarını alma ve yaşamlarını yönetme becerilerini geliştirme ihtiyacı duymazlar. Kısacası kendi ayakları üzerinde durmakta zorluk çekerler.
Çocuklarımızın kendi ayakları üzerinde duruyor mu?
Aslında çocuklarımızın unutkanlıklarının sonuçlarına katlanmalarına bir nebze olsun izin vermemiz onlara ayakta durma fırsatı verir. Daha güçlü, kendine güveni olan bir birey olmalarını sağlar. Bunu yapmak ebebeyinler için tabiki kolay değil ama bir gereklilik.
Çocuklarımıza kendi sorumluluklarını taşımaları ve kendilerine ait olan eşyalara sahip çıkmaları konusunda fırsat verebiliriz. Okul çağına gelmiş bir birey olarak kendi ile ilgili takip etmesi gereken konulara dikkat etmesi, sorumluluğunu alması ve hata yapsa bile bunun sonuçlarına katlanarak bu unutkanlıklardan ders alması gerektiğini ona izah edebilirsiniz.Tabi bunu yaparken ona güvendiğinizi ve her zaman yanında olduğunuzu da belirtmelisiniz. Onu korkutmamalı, desteklemeli ve kendi ayakları üzerinde durmasına izin vermelisiniz.
Ona yardımcı olabilecek bazı yöntemler geliştirebiliriz
Yerine getirmesi gereken sorumlulukları çocuğunuza hatırlatmak için ona yardımcı olmak adına, belli başlı yöntemler geliştirmesine yardımcı olabilirsiniz. Mesela ödevlerini bitirdikten sonra kitaplarını defterlerini çantasına koyması, ertesi sabah kitaplarını unutmasını önleyecektir. Ya da bir gün önce ders programına bakarak Beden Eğitimi için spor ayakkabılarını çantasına koyması gibi. Bazı uzun vadeli hatırlatmalar için post-it kullanmak, not almak, buzdolabı üzerine yapıştırmak, takvime işaretlemek de unutkanlığın önüne geçmek ve planlama yapmak için ona yardımcı olacaktır. Aslında hepimizin uyguladığı ve yaşamın içinde faydalandığımız bir çok yöntemi çocuğumuzun da uygulamasını sağlayabiliriz. Bu yöntemleri öğrenmesi konusunda ona destek olabiliriz.
Çocuk unutursa ne olur?
Ödevini yapmayı unutması, beden dersi olduğu gün spor ayakkabısını yanına almaması problem teşkil eder mi? Beslenme çantasını almayı unutursa ve bir gün aç kalırsa, dünyanın sonu mudur?
Çocuklarımızın bir şeyleri unutmasına fırsat vermeyerek ona hatırlatmalarda bulunmamız, onun bu konuda hata yapmasını sürekli olarak önlememiz aslında bir açıdan da bunun sonuçlarına katlanmasını önlememiz anlamına gelir. Kızımız ya da oğlumuz sürekli olarak arkasında olduğumuzu bilir, sorumluluk almaz, birşeyleri unutmanın sonuçlarına katlanmaz. Bundan ders almaz ve hayatını planlama, dikkat etme alışkanlığı edinmez. Bundan dolayı çocuğumuzun unutması ve sonuçlarına katlanması dünyanın sonu değildir.
Bu onun bir dahaki sefere daha planlı daha dikkatli olmasını sağlayacaktır. Ödevini yapmayı unutup, sınıftaki diğer arkadaşlarının ödevlerini yaptığını görünce rahatsızlık duyacaktır ve bir gün sonraki ödevleri siz söylemeden ya da hatırlatmadan yapacaktır. Beslenme çantasını evde unutan bir çocuk, aç geçirdiği günün ardından, ertesi günkü beslenme çantasını siz söylemeden önce kapının önünde hazır edecektir. Siz yeterki ona destek olun, hepimiz birşeyleri unutabiliriz ve sonuçlarına katlanırız. Çocuğunuz bu tip durumları yaşarken ona kızmak, küçük düşürmek yerine, ona destekleyici yaklaşımda bulunun.
